Mister Monty Labrador Retriever met hernia en lumbosacrale stenose

Geduld is een schone zaak

Tekst en foto’s: Henny M. Schoor

Heel enthousiast schreven we over onze bevindingen van de geweldige inzet van June Veltkamp voor Fysiotherapie bij Dieren. MM knapte op, maar het was het nét niet! Hij bleef voorzichtig in zijn bewegingen, chagrijnig, wilde zelfs niet meer de auto in- en uitgetild worden. Tja, we zagen het somber in.
Adviezen stroomden binnen… iedereen wist het beter. Toen besloten om de knoop door te hakken en hem “aan te bieden” aan een van de hoogste instanties waar een MRI-scan gemaakt zou worden. Zo gezegd, zo gedaan. Met ( heel veel ) lood in de schoenen naar de kliniek waar eerst een onderzoek volgde. MM liet alles rustig toe; waar hij het volgens mij tijdens de onderzoeken uit zou moeten schreeuwen van de pijn, stond hij stoïcijns op de behandeltafel.

Vervolgens kwamen drie “witte jassen” om MM onder narcose te brengen. Hij bleef stoer kijken, hij wilde niet “plat”, maar uiteindelijk kon ik “afscheid” nemen voor een paar uur en was MM in diepe slaap.

Even later zag ik hem op de brancard, “tube” in zijn bek en het meest droeve was zijn staart die doelloos heen en weer zwabberde. En dan komt het wachten. Mensen wat duurde dat lang. Je schuift van de ene op de andere bil. Pfff, zou het wel goed gaan. En ja hoor, na ruim 1 uur kwam de brancard met MM weer terug en reed naar de “uitslaap” afdeling. Weer wiebelen in de wachtkamer en dan wordt je geroepen en zit MM slaapdronken op de tafel. Weer terug naar de wachtkamer en inderdaad duurt het weer eindeloos.…

De MRI-scan:

MRI scan Monty Labrador Retriever lumbosacrale hernia

Zodra je opgeroepen wordt voor de uitslag, loopt MM waggelend mee. Ruim 10 “witte jassen” staan me aan te kijken. Iedereen kijkt zorgelijk! Op het scherm flitsen de beelden van de MRI-scan heen en weer. Als leek weet je niet waar je naar moet kijken, maar dat duurt niet lang want het slechte nieuws wordt meteen op je bord gelegd.

Diagnose “Hernia”

Mr.Monty heeft een zware hernia, dírect opereren en mocht het een werkhond betreffen…. dan zelfs nadenken over inslapen. Immers de “oude “ wordt hij nooit meer. Men wil via een operatie een aantal ruggenwervels aan elkaar vast zetten. Vrij bewegen kan hij dan nooit meer. Niet te bevatten. Gereduceerd tot huishond!

Wonderlijk, je staat erbij en het lijkt wel of er ijskoude lucht in je hoofd geblazen wordt. MM afmaken, MM inslapen… mijn vriend, mijn maat.. dat kan toch niet.

Als in een droom rijd je naar huis. MM in de auto getild. Snel weg van deze plek, waarheen maakt niet uit, maar geen minuut langer op deze plek. Er zullen best honden zijn die hier genezen worden, maar mijn adem is bijna afgesneden van angst.

Naar huis en “Toeval bestaat niet”

Thuis als een mummie op mijn kantoor.. Je bent niet eens in staat een behoorlijk relaas te geven over wat er allemaal gezegd enne.. geadviseerd is.

Telefoon.. ben eigenlijk helemaal niet in de stemming. Het is de hoofdredactrice van het tijdschrift “De Jachthond”. Bijna in tranen het verhaal verteld. Stilte aan de andere kant. Wel een heel aandachtig “luisterend oor”.

“Wacht eens even, in een van onze vaktijdschriften heeft deze maand een artikel gestaan van een Orthomanueel Dierenarts Drs. Jacha Heukels. Kijk eens op haar site en misschien is dat iets voor MM??”

Zo gezegd, zo gedaan. De site www.orthomanueeldierenarts.nl geeft veel info en zelfs klachten zoals bij MM worden uitvoerig besproken. Meteen de telefoon en een afspraak. Het verhaal kwam op haar uitermate ernstig over en de volgende dag op naar Ouderkerk aan de Amstel.

Onderzoek

In de wachtkamer zat MM gespannen naar de deur te kijken. Eerst een hele vragenlijst, vervolgens een uitgebreid onderzoek van wervel tot wervel. Ook hier ernstige blikken. “Het bekken staat scheef en inderdaad een hernia”.

Met verbazing of was het “verwondering” keek ik naar de handen van Drs. Jacha. Die duimen.. zo sterk en zo krachtig en ik zag ze diep in de rug van MM verdwijnen.

Zo… het bekken stond weer recht, wervels weer op zijn plaats: 2 dagen wandelen aan de riem en dan weer heel voorzichtig de draad oppakken.

Als een slaapwandelaar loop je de deur uit.. dat kan toch niet waar zijn. Niemand heeft het woord “inslapen of afmaken” gebruikt!

MM loopt voorzichtig aan het touw, op zijn teentjes. Is ook wel te geloven, er is immers heel wat gebeurd.

De volgende 2 weken MM met alle égards behandeld; rust, wandelen als een oude waardige heer en maar kijken en kijken hoe hij zich voortbeweegt.

In ieder geval geen opgetrokken achterpoot meer en qua karakter weer bijna “de oude”.

Het was voor ons bijzonder ontroerend om zoveel steun van o.a. zijn fokker Mr. & Mrs. Calvert uit Montana – U.S.A. te mogen ontvangen. Deze mensen mailden zeker 2x per week en er werd voor Mr.Monty gebeden. Je krijgt daar een brok van in je keel.

2e Afspraak en behandeling

Na 14 dagen terug naar Ouderkerk aan de Amstel. MM liet zich inmiddels zonder problemen uit de auto tillen en was weer redelijk happy. Tot we in de wachtkamer zaten…

De deur ging open, Drs. Jacha Heukels stond met een brede lach in de deuropening en MM.. die liet bijna zijn tanden zien en gromde als een wilde hond.! Het was even doodeng. Wat zou het geweest zijn: veel pijn en angst. We weten het nog niet. Voorzichtig naar binnen geloodst en weer een grondig onderzoek. Ondertussen hielden we zijn kop héél goed vast. Drs. Jacha Heukels heel tevreden, een paar kleine schoonheidscorrecties. De MRI-scan hadden we meegenomen. Tja, het is dan weer een domper als iedereen zo ernstig naar de foto staat te kijken.

Maar ja, we hadden gekozen voor “een fijn leven met MM”, dus toch maar weer naar huis met veel goede hoop.

En nog waren we er niet

MM was duidelijk stukken beter, maar hij was er nog net niet…

Tobben en tobben. We wandelen niet meer in het bos; het enige wat we deden was naar 4 zwarte hondenpoten kijken. Liep bijna tegen een boom aan en brak nog net niet mijn (eigen) nek over takken. Je bleef maar staren naar die achterpoten. De kracht was er zeker wel weer, maar niet voor een hond met zo een “Olympische gespierde” achterhand. Zo een spierenbundel.

Hele goede verhalen over Drs. Nico Dijkshoorn in Zeist. Zou die ons kunnen helpen.? Gewapend met de inmiddels beruchte “MRI-scan” naar het spreekuur. De “MRI-scan” werd op de kast gelegd. Raar hè, je bent dan gewoon blij dat de afschuwelijke beelden die daar op staan, niet bekeken worden!

Weer een onderzoek. Uitermate geoefende handen met jarenlange praktijkervaring bevoelden zijn kwetsbare rug. Dit keer geen gegrom en geen blikkerende tanden. Zou Mr.Monty van al die onderzoeken een beetje genoeg hebben? Hij stond nu in ieder geval braaf op tafel. “Ik kan uw hond behandelen met een injectie in het ruggenmerg. Het is ook niet zonder risico!”.

Alweer die ijskoude hand om je hart, alweer die trillende knieën. Maar ja, zoals MM nu is, is het ook niets. Doen, we gaan ervoor!

MM kreeg een licht slaapje, een prik in zijn rug en als je dan naar het ongelooflijk tevreden gezicht van Dr. Nico Dijkshoorn kijkt, die zegt “het is perfect gelukt”, dan.. voor het eerst in maanden ben je weer blij en ziet de zon schijnen.

Monty Labrador Retriever met hernia en lumbosacrale stenose

 

Resumé

Wat hebben we een angstige momenten beleefd, wat een dagen gehad dat er geen zonnestraaltje te bekennen was.

Maar de aanhouder wint en wij geloven er nog steeds in “Toeval bestaat niet!”.

Door de geweldige inzetten van Drs. Jacha Heukels en Drs. Nico Dijkshoorn loopt Mr.Monty weer vrolijk rond. Zijn staart draagt hij weer heel Labrador “ontypisch”, recht in de lucht. Hij rent en springt weer. Naar de akelige foto’s van de MRI-scan kijken we nooit meer.

Maar vergeten doen we de adviezen van deze beide toppers nooit meer:

Zijn rug is en blijft altijd een zwakke plek. We gaan ook absoluut geen gekke dingen met hem doen. Maar wel juiste en aangepaste beweging om zijn rug sterk en goed gespierd te houden.

Die hernia.. we gaan proberen de Hernia echt geen kans meer te geven om terug te komen! Maar een ding is wel in ons voordeel geweest. Dit verhaal heeft bijna 6 maanden geduurd. Alle proeven en wedstrijden afgezegd, veel geduld en wat zijn we daar nu dankbaar voor.

Een aandachtig lezer zal constateren dat we kosten noch moeite hebben bespaard, maar Mr. Monty wat zijn we blij, dat we niet meteen de moed hebben opgegeven. Voor ons ben je onmisbaar.

www.hennymschoor.nl

P.S.: MM is weer back in the race.
Inmiddels heeft MM 4 proeven gelopen:
behaalde 2 x een 3e plaats en 2 x een 1ste  plaats.

 

Zie ook: