Ik ben als hondengeleider werkzaam bij de politie, waar ik inmiddels twintig jaar met surveillancehonden werk. In januari 2014 heb ik een Mechelse herder van drie jaar oud, genaamd Roan, als nieuwe diensthond gekregen. Iedere surveillancehond in Nederland, en diens hondengeleider, is verplicht om een certificaat te behalen, zodat de hond ingezet mag worden voor de politie. Dit certificaat is twee jaar geldig. Roan en ik zijn gaan trainen en hebben op 17 april 2014, met een puntenaantal van 399 van de 421, het certificaat behaald. Nadien verkeerde Roan in een topconditie en had de gehele trainingsperiode geen enkele blessure opgelopen.

Drie weken na de keuring heb ik Roan vanwege mijn vakantie naar een hondenpension gebracht, waar ik hem drie weken later weer heb opgehaald. In de daarop volgende week viel het mij op dat Roan stijf was in zijn beweging, waarbij hij ook nog mank begon te lopen met zijn rechter achterpoot. Deze klachten waren natuurlijk zorgelijk en ik besloot naar mijn eigen dierenarts te gaan.

Eenmaal daar vermoedde de dierenarts dat het om een verrekte spier ging. Hij verstrekte medicatie en adviseerde rust toe. In de maanden juni en juli bezochten ik en Roan herhaaldelijk  de dierenarts, omdat de klachten van Roan bleven aanhouden. Uiteindelijk werd ik verwezen naar dierenarts C. Maas te Oisterwijk, die mij voor een MRI-scan doorstuurde naar de Universiteit van Utrecht. De uitslag van de MRI-scan was dat Roan tussen de 5de en 6de ruggenwervel een lichte discus hernia had, waarbij er geen druk was op het ruggenmerg. De oorzaak van de lichte hernia was een oude fractuur van de 5de lage rug wervel. Het advies was zes weken absolute rust; niet trainen, niet werken, niet spelen en voorgeschreven medicatie toedienen. Roan moest aan de lijn uitgelaten worden om overbelasting van de rug te voorkomen.

Op dat moment was het niet duidelijk of Roan ooit weer volledig inzetbaar was als surveillancehond bij de politie. Na zes weken volledige rust heb ik de training van Roan weer voorzichtig opgepakt. Het bleek echter al snel dat de pijn en klachten van zijn rug niet geheel waren verdwenen. Om de symptomen van Roan op te lossen, bleef ik informatie zoeken over mogelijke medicatie en therapieën. Ik kreeg, van een trainer uit de hondensport, informatie over orthomanuele therapie voor honden. De trainer had zelf namelijk goede ervaring met deze vorm van therapie. Hierop werd door mij voor Roan de eerste afspraak gemaakt bij orthomanueel dierenarts Jacha Heukels. Op 17 september 2014 vond het eerste onderzoek en behandeling plaats, waarbij op 1 oktober 2014 een controle en een vervolg behandeling volgde. Ik zag na de eerste behandelingen duidelijk een verbetering. Het leek erop dat Roan geen pijn meer had, hij liep niet meer mank en bewoog zich over het geheel gemakkelijker.

Politiehond Roan

In de maanden daarna ging ik meer trainen met Roan en ging hij ook weer gewoon mee op dienst. Volgens afspraak ging ik op 7 januari 2015 op controle met Roan bij Jacha Heukels, waarna ik verder kon werken met Roan aan zijn conditie. Maar tijdens een training in augustus 2015 liet Roan even iets zien van de voormalige klachten aan zijn rug. Hij was wederom stijf in zijn beweging, waarna ik met Roan 2 september 2015 voor controle en behandeling een bezoek bracht aan Jacha Heukels. Het bleek dat Roan in de linker achterzijde van zijn rug wat stijf was, waarvoor hij werd behandeld.

Naar aanleiding van de klachten in augustus werd, in overleg met de trainers, besloten  met Roan in november al op examen te gaan voor het certificaat politie surveillancehond en niet te wachten tot april 2016. De trainers waren bezorgd dat in de winter maanden mogelijk de klachten van Roan terug zouden komen.

Op 12 november 2016, na zes weken intensief trainen, slaagde Roan wederom voor het certificaat. Hij haalde dit maal 394 punten. In de maanden daarna tot op dit moment traint Roan volledig mee in alle praktijk oefeningen en draait hij volledig mee tijdens de politiediensten.

Geert Pouls
Politie Eenheid Limburg-Zuid

Mechelse herder Roan